9 نشانه اوتیسم در بچه ها که باید هرچه زودتر شناسایی گردد - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، بیماری اوتیسم چیست؟ علائم اوتیسم در دامنه ای از ویژگی های شخصیتی حول 3 ویژگی مشکل در تعاملات اجتماعی، برقراری ارتباط و میل به پیگیری رفتارهای تکرارشونده دیده می شوند. اما در شدت ممکن است به شکلی چشمگیر متفاوت از یکدیگر باشند.

1. چالش در تعاملات اجتماعیچالش در تعاملات اجتماعی یکی از علائم اوتیسم است. نوزادان در حال رشد به طور طبیعی اجتماعی هستند. آنها به چهره ها خیره می شوند، در پی صدا می گردند، انگشت دیگران را می گیرند و در دو تا سه ماهگی لبخند می زنند. در مقابل بیشتر بچه ها مبتلا به اوتیسم در بده وبستان های روزمره مشکل دارند. بچه ها مبتلا به اوتیسم در 8 تا 10 ماهگی شروع به بروز نشانه های مختلفی می نمایند، از جمله نداشتن واکنش به صدا کردن نام شان، کاهش میل به آدم ها و تأخیر در به حرف آمدن. این بچه ها وقتی به سن راه رفتن می رسند، در بازی های گروهی مشکل دارند، حرکت های اطرافیان را تقلید نمی نمایند و ترجیح می دهند، تنها باشند. ممکن است ناآرام باشند یا به خشم یا محبت والدین واکنش طبیعی نشان ندهند.

برمبنای پژوهش ها بچه ها اوتیسم به پدر و مادرشان وابسته هستند. اما روش نشان دادن این اتصال و وابستگی ممکن است عجیب باشد. حتی ممکن است پدر و مادر گمان نمایند کودک شان از آنها فاصله می گیرد. بچه ها و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم معمولا در درک احساسات دیگران و افکار آنها مشکل دارند. نشانه های اجتماعی رایج مانند لبخند زدن یا دست تکان دادن ممکن است، برای آنها معنای چندانی نداشته باشد. برای فردی که درکی از این نشانه های اجتماعی ندارد، بیا اینجا تنها یک پیغام دارد و فرقی نمی نماید گوینده لبخند به لب داشته باشد، دست هایش را برای آغوش گرفتن باز نموده باشد یا اخم هایی گره نموده و دست به کمر ایستاده باشد. بدون توانایی درک زبان بدن و نشانه های چهره، اجتماع و روابط اجتماعی می تواند گنگ و گیج نماینده باشد.

بسیاری از مبتلایان به اوتیسم نمی توانند به رخدادها از زاویه دید دیگران نگاه نمایند. اغلب بچه ها پنج ساله می دانند که افکار، احساسات و اهداف دیگران با آنها فرق دارد. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است چنین درکی نداشته باشد. درنتیجه نمی تواند به خوبی کارها و واکنش های دیگران را پیش بینی کند.

یک نشانه رایج و نه همه گیر دیگر، ناتوانی در مدیریت احساسات است که ممکن است در رفتارهای نابالغ مانند گریه کردن یا دادوبیدادکردن در موقعیت های نامناسب بروز پیدا کند و شاید به خشم و رفتار های تهاجمی منجر گردد. ناتوانی در مدیریت احساسات به ویژه در موقعیت های ناآشنا، دست پاچه نماینده و آزاردهنده بیشتر رخ می دهد. سرخوردگی این موقعیت ها حتی ممکن است به رفتارهای خودآزارانه مانند کوبیدن سر، کشیدن مو یا گازگرفتن منجر گردد.

2. مشکل در ارتباطیکی دیگر از علائم اوتیسم مشکل در ارتباط است. بیشتر بچه ها تا سه سالگی مراحل مهمی را در یادگیری زبان پشت سر گذاشته اند؛ یکی از آنها صدادر آوردن است. در یک سالگی بیشتر کوچولوهای تازه راه افتاده، یک یا دو کلمه یادگرفته اند، وقتی دیگران نام شان را صدا می نمایند، به سوی صدا بر می گردند و به چیزهایی که می خواهند اشاره می نمایند، (البته این کاربرد اشاره در همه فرهنگ ها صدق نمی نماید). اگر چیزی به آنها پیشنهاد کنید که دوست نداشته باشند با صدا و ادا روشن می نمایند که پاسخ شان نه است.

بچه ها اوتیسم با تأخیر شروع به حرف زدن و یادگیری زبان بدن می نمایند. بعضی نوزادان که دیرتر دچار اوتیسم می شوند در ماه های نخست و پیش از اینکه توانایی ارتباطی خود را از دست بدهند، صداهای مختلف فراوری می نمایند و کلمات بی معنی هم به کار می برند. دیگر نوزادان مبتلا به اوتیسم با تأخیر چشمگیری شروع به استفاده از مهارت های زبانی می نمایند و حتی خیلی دیرتر شروع به صحبت کردن می نمایند. البته بیشتر مبتلایان به اوتیسم با درمان مناسب، کاربرد زبان گفتاری را یاد می گیرند و می توانند برقراری ارتباط را فرا بگیرند.

خیلی از بچه ها و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم که از زبان گفتاری استفاده نمی نمایند، برقراری ارتباط را با روش های دیگر مانند زبان اشاره، ابزارهای الکترونیک، عکس و … فرا می گیرند.

با شروع شکل گیری قابلیت های زبانی، فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است زبان گفتار را به شیوه های غیرمعول به کار بگیرد. بعضی در ترکیب واژه ها و ساختن جمله ای با مفهوم مشکل دارند؛ ممکن است آنها با تک واژه ها صحبت نمایند یا عبارتی را چندباره و چندباره تکرار نمایند. بعضی آنچه را می شنوند، دقیقا تکرار می نمایند.

بچه های که اوتیسم تأثیر خفیفی بر آنها داشته است، تنها با کمی تأخیر شروع به یادگیری زبان می نمایند و حتی کلمه های سخت را فرا می گیرند، اما هنوز هم در ایجاد گفت وگویی ادامه دار مشکل دارند. بعضی مبتلایان به اوتیسم به تک گویی های طولانی درباره موضوع دلخواه شان علاقه دارند و به ندرت به دیگران فرصت ابراز نظر می دهند. به عبارتی بده وبستان رایج در مکالمه و ارتباط برای آنها سخت است. بعضی بچه ها مبتلا به طیف اختلال اوتیسم با مهارت های زبانی چشمگیر مانند دانشمندها صحبت می نمایند و مثل همسالان شان قادر به صحبت های بچه هاه نیستند.

مشکل رایج دیگر در مبتلایان اوتیسم ناتوانی در درک زبان بدن، قدرت صدا و برداشت هایی است که به شکل غیرکلامی منتقل می شوند. حتی یک بزرگسال مبتلا به اوتیسم ممکن است، عبارت کنایه آمیز تو خوبی! را به همان معنی لفظی آن برداشت کند.

ممکن است فرد مبتلا به اوتیسم نشانه های رایج زبان بدن را استفاده نکند، حالت چهره، حرکت ها و نشانه های غیرکلامی او با آنچه می گوید همخوانی نداشته باشد، لحن و قدرت صدایش بیانگر احساسات او نباشد. این باعث می گردد فهم خواسته ها و احساسات آنها برای دیگران سخت باشد و در نتیجه، شکست در برقراری ارتباط باعث سرخوردگی آنها و بروز رفتارهای نامناسب (مانند جیغ کشیدن) گردد. خوشبختانه روش های مؤثری برای یاری به بچه ها و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم وجود دارد تا بتوانند احساسات شان را بیان نمایند. وقتی فرد مبتلا یاد می گیرد چطور خواسته هایش را بیان کند و احساساتش را بروز دهد، رفتارهای مشکل سازش کمتر می گردد.

3. رفتارهای تکرارشوندهیکی دیگر از اصلی ترین علائم اوتیسم رفتارهای تکرارشونده یا میل به حفظ دامنه محدودی از فعالیت هاست. بعضی از رفتارهای تکرارشونده رایج عبارتند از: تکان دادن دست ها، پریدن و چرخیدن، چیدن چندباره اشیا، تکرار صداها، واژه ها یا عبارت ها. گاهی وقت ها این رفتارها خود مایه تحریک هستند، مانند جنباندن دست ها جلوی چشم ها.

میل به حفظ دامنه محدودی از فعالیت ها را می توان در شیوه بازی بچه ها اوتیسم با اسباب بازی ها دید. بعضی بچه ها ساعت های طولانی را صرف به صف چیدن اسباب بازی ها می نمایند؛ به جای اینکه با آنها نقش های گوناگونی را بازی نمایند. به شکلی مشابه بزرگسالان وقت زیادی را صرف کارهای خانه و قراردادن وسایل در جای شان با نظم و ترتیب می نمایند. اگر کسی یا چیزی این ترتیب را به هم بزند، آنها به شدت ناراحت می شوند. بعلاوه بسیاری از مبتلایان به اوتیسم احتیاج دارند که فعالیت های روزمره و محیط پیرامونی شان به شدت یکنواخت باشند؛ کوچک ترین تغییری می تواند اضطراب آور باشد و منجر به خشم شان گردد.

رفتارهای تکرارشونده ممکن است به شکل وسواس فکری یا شیفتگی بروز پیدا نمایند. این میل شدید حتی ممکن است برای درک و سطح دانش آنها غیرمعمول باشد (مثل آگاهی از اطلاعات دقیق ستاره شناسی و تکرار آنها). بزرگسالان و بچه ها در سنین بالاتر ممکن است علاقه چشمگیری به اعداد، نشانه ها، تاریخ ها و موضوعات علمی نشانه بدهند.

4. نقص ژنتیکنقص ژنتیک از دیگر علائم اوتیسم است. بعضی از بچه ها اوتیسم دارای نوعی نقص ژنتیک هستند که بر رشد مغز تأثیر می گذارد؛ نقص هایی مانند سندرم ایکس شنماینده، سندرم آنجلمن (Angelman)، توبروز اسکلروزیس (Tuberous sclerosis) یا تصلب تکمه ای، اختلال کروموزوم 15 و دیگر اختلال های ژنی و کروموزومی. هرچند پژوهش های بیشتری ضروری است، اما بنابر پژوهش های موجود ظاهرا اختلال ژنی 15 تا 20 از مبتلایان به اختلال، طیف اوتیسم را تحت تأثیر قرار می دهد. پیشینه خانوادگی یا بعضی نشانه های این سندرم ها می تواند هدایت برای پزشک باشد تا شما را به متخصص ژنتیک یا مغز و اعصاب ارجاع بدهد، که نتایج آن می تواند به درمان، آگاهی از مسائل پزشکی ناشی از اختلال و طرح ریزی برای زندگی روزمره و بلندمدت یاری کند.

5. اختلالات دستگاه گوارشمسائل دستگاه گوارش در مبتلایان به اوتیسم رایج است؛ 85 درصد از بچه ها طیف اختلال اوتیسم از آن رنج می برند. این اختلال در شدت های متفاوت از یبوست یا اسهال مزمن تا بیماری های التهاب روده بروز پیدا می نماید.

درد ناشی از مسائل دستگاه گوارش ممکن است باعث تغییر رفتار در فرد مبتلا گردد؛ برای مثال رفتارهایی مانند تکان دادن دست ها، کوبیدن سر و … که مکانیسمی برای آرام شدن هستند، خشم و تهاجم و آسیب زدن به خود را در آنها افزایش می دهد. درمان مناسب می تواند این رفتارها را بهبود و کیفیت زندگی را افزایش دهد.

6. تشنجاختلالات تشنجی ازجمله صرع در حدود 39 درصد بیماران اوتیسم رایج است. این اختلال بیشتر در مبتلایانی رخ می دهد که دچار کم توانی ذهنی هم هستند. بیمار اوتیسم ممکن است دچار انواع گوناگونی از تشنج گردد. قابل تشخیص ترین نوع، تشنج تونیک-کلونیک است. انواع دیگر عبارتند از: تشنج های غایب (زمانی که به نظر می رسد فرد حضور فیزیکی دارد، اما متوجه پیرامونش نیست) و انواع تشنج هایی که تنها با نوار مغزی قابل تشخیص هستند.

تشنج های مرتبط با اوتیسم ممکن است در کودکی یا بزرگسالی شروع شوند. اگر نگرانید که خود یا فرزندتان دچار تشنج بشوید، باید موضوع را با پزشک درمیان بگذارید تا درصورت احتیاج برای ارزیابی بیشتر شما را به پزشک مغز و اعصاب ارجاع دهد.

7. اختلال عملکرد خواباختلالات خواب در میان بیماران اوتیسم چه کودک، چه بزرگسال رایج است.

8. اختلال پردازش حسیاز دیگر علائم اوتیسم می توان به اختلال پردازش حسی اشاره نمود. بسیاری از بیماران اوتیسم واکنش های غیرمعمولی به داده های حسی نشان می دهند. آنها در پردازش و یکپارچه سازی داده ها یا محرک های حسی مانند صدا، بو، مزه و حرکت مشکل دارند. برای آنها محرکی معمولی مانند صدای بوق ماشین می تواند دردناک و گیج نماینده باشد.

بعضی از بیماران اوتیسم به صدا و لمس شدن حساسیت بیش از میزان دارند، این شرایط به دفاعی حسی شناخته می گردد. یکی از نشانه های حساسیت بیش از میزان این است که فرد نمی تواند لباس پوشیدن، لمس شدن یا بودن در محیطی با نور معمولی را تحمل کند. حساسیت می تواند نداشتن واکنش به شنیدن نام را هم در بربگیرد. بیشتر اختلالات پردازش حسی با کاردرمانی یا روش های درمانی یکپارچگی حسی بهبود می یابند.

9. پیکا یا هرزه خواریپیکا میل به خوردن چیزهایی است که خوراکی نیستند. خوردن چیزهای غیرخوراکی در سن 18 تا 24 ماهگی طبیعی است. اما بعضی مبتلایان به اوتیسم و دیگر اختلالات رشدی همچنان به خوردن چیزهایی مانند خاک، گل یا گچ ادامه می دهند. بنابراین باید آزمایش ها و معاینات پزشکی دوره ای انجام گردد تا از سلامت جسمی و درمان به موقع باکتری ها و سمومی که ممکن است وارد بدن فرد گردد، مطمئن شوید.

منبع: سایت چطور