چرا در مسیر پیشرفت شکست می خوریم - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، 1. گروه اول، بیشتر به آغاز برنامه و هدف خود اهمیت می دهند؛ آن ها اغلب با موانعی در رابطه با انگیزه، تعلل، کمال گرایی و کمبود اولیه زمان یا انرژی برای ایجاد تغییرات اولیه روبرو هستند. این افراد هدف های خود را رویاپردازی می نمایند، اما تعلل در آغاز مسیری هزارتو برای آن ها سخت است.

به گزارش وبلاگ هم نفس و به نقل از سایکولوژی تودی؛ 2. گروه دوم برخلاف افرادی که در گروه اول بودند، حفظ نمایندگان سفر های تغییر خود را شروع کردند و از نتایجی از میانه تا فوق العاده لذت بردند، اما روبرو متفاوتی با اهداف خود دارند و مسیر تغییر جلوگیری از بازگشت به عقب برای آن ها حائز اهمیت می باشد.

هر دو دسته از افراد معایب و مزایایی دارند و در واقع به نوعی مکمل یکدیگر هستند. هر دو گروه باید بتوانند معایب خود را برطرف نمایند. در غیر اینصورت با موانع اساسی رو به رو خواهند شد. به طور مثال در گروه اول از دستع رفتن زمان و فرسایشی شدن هدف و در گروه دوم حفظ تغییرات از مسائل عمده محسوب می شوند.

دلایل زیادی وجود دارد که افراد برای حفظ تغییرات رفتاری سالم کوشش می نمایند. موانع بین افراد فرق دارد، به طوری که بعضی عمدتاً با یک یا تعداد کمی از موانع روبرو می شوند، در حالی که افراد دیگر با بسیاری از موانع روبرو هستند.

اما این موانع چه چیز هایی هستند؟

ما اغلب برنامه هایی را اجرا می کنیم که به علت رویاپردازی افراطی یا زمان بر بودن محکوم به شکست هستند.

ما بیش از حد روی نتایج فوری تمرکز می کنیم، تمرکزی که ناگزیر ما را در معرض ناامیدی طولانی مدت قرار می دهد.

ما تلاطم های رفتاری کوچک را نادیده می گیریم یا آن را منطقی می دانیم (مثلاً اضافه کردن چند تومان، از دست دادن چند تمرین) و به آن ها اجازه می دهیم به تلاطم های بزرگ تبدیل شوند.

ما تعریف بدنام انیشتین از جنون را تجسم می کنیم و به انجام کار های مشابه ادامه می دهیم در حالی که به نتایج متفاوت امیدواریم.

ما تمام انرژی خود را صرف به دست آوردن نتایج می کنیم و به ندرت برنامه ریزی خاصی برای حفظ آن ها انجام می دهیم. (نتیجه گرا بودن)

برنامه های ما بیش از حد سفت و سخت هستند، هیچ نتیجه ای ارائه نمی دهند.

ما راه هایی برای احساس خوبی در خصوص دستیابی به نقاط عطف کوچکتر و روزمره خود نداریم، که باعث می گردد مدت ها قبل از رسیدن به اهداف بزرگتر خود را تسلیم کنیم.

احساسات منفی باعث ایجاد عادت های قدیمی می شوند مگر اینکه روش های بهتری برای مدیریت آن ها بیاموزیم.

ما بیش از حد بر نقش نظم و اراده تأکید می کنیم و تأثیر قدرتمند محیط های فیزیکی و بین فردی خود را نادیده می گیریم.

وقتی به اهداف خود رسیدیم مراقبت های خودمان را کنار می گذاریم و معمولاً باعث می گردد که رفتارهایمان به تدریج به سمت استاندارد های قدیمی بازگردد.

ما فقط بر ایجاد تغییرات بیرونی در رفتار یا روابط خود تمرکز می کنیم بدون اینکه تغییرات موازی در تفکر و باور های اصلی خود ایجاد کنیم.

خوشبختانه، استراتژی های مکمل برای برطرف هر یک از این موانع موفقیت بلندمدت مشترک وجود دارد. برای بسیاری از افرادی که هزارتوی شخصی خود را شروع می نمایند، پژورنال نویسی و فردی کردن لیست برنامه ریزی از روش های بسیار مفید است.