خودکشی به علت بیماری صعب العلاج - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، اگر کسانی که به بیماری های علاج ناپذیر دچارند به افسردگی هم دچار شوند، احتمال اقدام به خودکشی در آن ها بسیار بالا می رود. خیلی از آن ها می اندیشند که بیماری من خوب شدنی نیست، دوره درمانش سخت است و نتیجه ای

نویسنده: عبدالحسین رفعتیان

اگر کسانی که به بیماری های علاج ناپذیر دچارند به افسردگی هم دچار شوند، احتمال اقدام به خودکشی در آن ها بسیار بالا می رود. خیلی از آن ها می اندیشند که بیماری من خوب شدنی نیست، دوره درمانش سخت است و نتیجه ای هم ندارد، پس برترین راه، خودکشی است. هم خودم راحت می شوم، هم دیگران. بیمار با خودکشی کردن، می خواهد بگوید که هنوز قدرت دارد برای خودش تصمیم بگیرد: من هنوز هستم و این، من هستم که تصمیم می گیرم، پس اجازه نمی دهم بیماری پیروز گردد و من را به گور بفرستد. من خودم این کار را می کنم. چرا بی علت درد بکشم و دیگران را به زحمت بیندازم؟ او با این اندیشه، احساس قدرت و توانایی می نماید. از طرف دیگر به طول درمان و سختیِ ناشی از عوارض آن می اندیشد و با خود می گوید: گیرم چهار یا پنج سال دیگر هم زنده ماندم، خُب که چی؟ چه فایده ای دارد؟ معمولاً بار هزینه اقتصادی و مشکلاتی که خانواده بیماران متحمّل می شوند، آنان را به این کار می کشاند، با این هزینه درمانی، آیا فرزندم می تواند به تحصیلش ادامه دهد؟ بنابراین زمانی که بیمار حرف خودکشی را به میان می آورد، باید آن را جدی گرفت و نباید سرسری از آن گذشت.

اگر فکر خودکشی به سر بیمار بیفتد، دیگر کاری از دست اطرافیان بر نمی آید و باید با روان پزشک مشورت نمایند و از او یاری بگیرند. ممکن است بیمار به درمان ضدافسردگی احتیاج داشته باشد. ممکن است لازم باشد در کنار مداوای بیماری اصلی اش، با دارودرمانی به مداوای افسردگی اش هم بپردازند. اطرافیان باید از پزشکان بپرسند که چه اقداماتی باید به عمل بیاورند. آیا باید فوری دست به کاری بزنند؟ آیا باید بیمار را بستری نمایند؟ آیا درمان ضدافسردگی کافی است؟ جواب دادن به این پرسش ها فقط به عهده پزشک متخصص است.

فراهم آوردن فضای آزاد گفت و گو و بیرو ریختن یا بیرون کشیدن تفکرات و عواطف درونی بیمار تأثیر بسیار خوبی روی او دارد. می توان از او پرسید چه احساسی دارد. آیا احساس خشم یا غم دارد؟ کدام بخش از بیماری برایش تحمل ناپذیرتر است؟ آیا طول درمان برایش سخت است؟ عوارض دارویی او را رنج می دهد؟ دردی که می کشد سخت است؟ از دست دادن توانایی ها برایش دردناک است؟ با این پرسش ها می توان به بیمار یاری کرد احساساتش را بیان کند و ناراحتی خود را بروز دهد.

منبع مقاله :

رفعتیان، عبدالحسین؛ (1386)، همراهی نزدیکان در طول بیماری (چگونگی برخورد با بیماری های سخت درمان)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم