زندگی عجیب آدمها در سردترین نقطه دنیا - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، روستای ایمیاکن، سردترین نقطه جهان

اویمیاکن (Oymyakon)، روستایی در منطقه اومیاکنسکی جمهوری یاقوتستان روسیه است که در کنار رودخانه ایندیگیرکا واقع شده است. این روستا سردترین نقطه مسکونی زمین است و در آن همچنان افرادی زندگی می نمایند. روستای ایمیاکن با 500 نفر جمعیت حدود 750 متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است. در ژانویه 1926 دمای هوا در این نقطه به منفی 72 درجه سانتی گراد رسیده بود که تا به حال کمترین دما در جهان برای یک منطقه مسکونی بوده است. اگر می خواهید بدانید که مردم این روستا چگونه زندگی می نمایند در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

روستای اویمیاکن در شرق شهر یاکوتسک واقع شده است به طوری که شهر یاکوتسک در 930 کیلومتری این روستاست. زمستان های این روستا بسیار سرد و استخوان سوز است و میزان میانه دما به منفی 50 درجه سانتی گراد می رسد. این شهر را همواره پر از برف می بینید و زمین آن همواره یخ زده است. گفته می گردد علت سرمای بیش از حد و عجیب این ناحیه قرار داشتن در بین دو کوه بلند است که سرما را در بین خود حبس نموده است و مانع خروج جریانات سرد از این ناحیه می گردد. با تحقیقاتی که صورت گرفت درستی این ادعا ثابت شده است به طوری که با بالا رفتن از کوه های اطراف، هوا گرم تر می گردد.

این روستا آنقدر توجه افراد مختلف را به خود جلب نموده است که عکاسی ماجراجو از کشور نیوزلند تصمیم می گیرد برای عکاسی از زندگی مردم این روستا سفری به آنجا داشته باشد. با تماشا عکس های این عکاس می توان متوجه شد که زندگی در چنین دمایی چقدر می تواند سخت و طاقت فرسا باشد. او در مدت اقامت دو روزه خود در این روستا فهمید که به علت یخ زدگی لنز دوربینش نمی تواند برای گرفتن عکس های با کیفیت دوربین خود را زوم کند.

زمین همواره یخ زده است و به همین علت نمی توان خانه ها را لوله کشی کرد و مجبورند سرویس های بهداشتی را در بیرون از خانه ها می سازند. دامدارانی که به پرورش گاو مشغول هستند شب ها طویله ها را برای نگهداری حیوان گرم می نمایند. این روستا برای تامین مواد غذایی مردم فقط یک فروشگاه دارد و راه دسترسی به این محل فقط یک جاده است که همواره پوشیده از برف است. مردم روستا اتومبیل های خود را هیچ وقت در بیرون از منزل پارک نمی نمایند چون دراین صورت ماشین شدیدا یخ زده و دیگر هرگز کار نمی کند آن ها اتومبیل را در پارکینگ های گرم می گذارند. برای گرم کردن خانه ها از منبع زغال سنگ استفاده می گردد و مردم، بیشتر وقت ها در خانه هستند و فقط در موارد ضروری از خانه های خود بیرون می آیند. این روستا در زمستان فقط 3 ساعت و در تابستان 21 ساعت روشن است. زمین همواره یخ زده باعث شده که مردم برای دفن مرده ها مجبور شوند آتش بزرگی روشن نمایند تا یخ ها آب گردد و سپس زمین را بنمایند.

سوز سرما مانع از رشد هر گونه گیاهی در این محل می گردد به همین علت مردم به جای کشاورزی به دامپروری و کارهای صنعتی مشغول هستند و برای تغذیه خود معمولا از گوشت هایی مثل ماهی های یخ زده و ماهی سفید استفاده می نمایند.