آیا فضای کلی فیلم های سینمایی نسبت به گذشته تاریک تر شده؟ - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، فضای کلی فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی هر چند سال دچار یک دگرگونی اساسی می گردد؛ این تغییرات در فرانچایزها و اقتباس های کمیکی نمود بیش تری دارد. در هر صورت زمانه تغییر می نمایند و فیلم سازان برای این که بتوانند خودشان را با شرایط جامعه تطبیق دهند، مجبورند در لحن و فضای آثارشان تغییراتی را به وجود بیاورند. فضای فیلم های سینمایی از اتفاقاتی که در دنیا به وقوع می پیوندند به شدت تاثیر می گیرند مثلا در فیلم های دهه 70 میلادی شاهد تفسیرهای اجتماعی گوناگونی هستیم که بدون شک از شرایط آن روزهای جامعه سرچشمه گرفتند؛ بنابراین این روند اصلا تازه نیست و سال ها است که در رسانه ها رواج دارد. در سال های اخیر با محبوبیت ریبوت ها، اقتباس ها و دنباله های سینمایی می توانیم تکامل فضای فیلم ها بازه های زمانی طولانی را به وضوح ببینیم. در هر صورت نمی توان کتمان کرد که فضای کلی فیلم های سینمایی در چند سال اخیر جدی تر و تاریک تر شدند اما سوالی که مطرح می گردد این است که آیا این فضا در آینده تاریک تر هم می گردد؟

آیا فضای فیلم ها و سریال ها واقعا تغییر کردند؟

سینمای عامه پسند امروزی مبتنی بر فرانچایزهایی است که از ظهورشان مدت طولانی می گذرد و در حال حاضر یا داستان این فرانچایزهای ادامه پیدا می نماید یا ریبوت های مدرنی از روی آن ها ساخته می گردد. شخصیت هایی که مخاطبان میان سال در دوران کودکی برای دیدنشان در سالن های سینما صف می کشیدند حالا به شیوه مدرن تری به مخاطبان امروزی عرضه می شوند. فرانچایز محبوبی مثل جنگ ستارگان (Star Wars) نمونه موفقی از این تغییر لحن است؛ کنترل گری و اقتدار دارث ویدر ترسناک است اما بدون شک سادیسم و تضاد روانی شخصیت کایلو رن دست کمی از او ندارد.

این تغییر لحن در قهرمان ها هم به وفور دیده می گردد؛ کافی است شخصیت سوپرمنی که در گذشته به وسیله کریستوفر ریو ایفا می شد را با نسخه مدرن هنری کویل در مرد پولادین (Man of Steel) مقایسه کنید تا متوجه شوید حتی زندگی این ابرقهرمان هم در سال های اخیر تغییر نموده، دیگر کاملا ایده آل نیست و جنبه های تاریک تری پیدا نموده است.

اگرچه این تغییر لحن را نمی توان به همه فیلم های سینمایی نسبت داد اما با کنکاش در فرانچایزهای محبوب می توان به این نتیجه رسید که حداقل فیلم های موردعلاقه طیف وسیعی از مخاطبان به شکل قابل توجهی تاریک تر شدند و دیگر از لحن سرخوشانه گذشته خبری نیست. موضوعات و چارچوب های کلی این فرانچایزها در طول سال ها تغییرات جزئی داشتند. برای مثال عملکرد و اهداف شخصیت های شرور در مرد پولادین و سوپرمن 2 (Superman II) کم و بیش شبیه یکدیگر است اما اگر به سوپرمن به عنوان ابرقهرمان داستان برگردیم به وضوح می توانیم رگه های خاکستری را در شخصیتش ببینیم که تا سی سال پیش از یک ابرقهرمان بعید بود.

مجله DC Comics Ultimate Character Guide جولای 2011

950,000 تومان

مشاهده و خرید

چرا این تغییر لحن مهم است؟

تماشای فیلم در سینما تجربه متفاوتی است و هر مخاطب علت خاصی برای این انتخاب دارد. بسیاری از ما برای ارتباط بیش تر با خانواده و دوستان یا پرت کردن حواسمان از مسائل ریز و درشت زندگی روزمره به سینما می رویم. این انگیزه با افزایش سرسام آور اقتباس از کمیک بوک ها، بازی های ویدیویی و سایر رسانه ها کمی تغییر نموده و حالا بسیاری از مخاطبان برای تماشای تفسیرهای متفاوتی از شخصیت های موردعلاقه شان به سینما می روند. با این همه هنوز هم هدف اصلی صنعت سینما سرگرم کردن مردم است.

ارائه تصویر خاکستری از شخصیت هایی که به صورت سنتی خوش بینانه تصویر شدند، چیزی نیست که همه مخاطبان از تماشایش لت ببرند. فیلم هایی مثل سه گانه جنگ ستارگان دیزنی و دکتر استرنج در چند جهانی دیوانگی (Doctor Strange in the Multiverse of Madness) مارول در کمپین های تبلیغاتی شان به عنوان آثار سرگرم نماینده برای همه گروه های سنی معرفی شدند اما بعد از اکران تعیین شد محتوای کلی شان اساسا برای مخاطبان کم سن و سال غیرقابل فهم و آزاردهنده است و باعث می گردد اوقات کسالت باری را در سینما بگذرانند. این اتفاق در طولانی مدت تعداد مخاطبان را کاهش می دهد و هر چه رایج تر گردد، فیلم های سرخوشانه کم تری برای افرادی که تنها به تفریح فکر می نمایند، فراوری می گردد.

همه این موارد به این معنی نیست که فیلم های ویژه بزرگ سالان با لحن جدی و تاریک اساسا بد هستند. برای حل این مشکل اعمال رده بندی سنی بر فیلم های ابرقهرمانی پیشنهاد شد. از قضا تصمیم اکران فیلم های کمیکی با درجه سنی R به شدت بحث برانگیز بود. با این حال اکران ددپول (The Deadpool) و لوگان (Logan) نشان داد که اتفاقا تصمیم درستی است. فیلم های ددپول حتی با وجود زبان تند و لحظات خشونت بار فوق العاده سرگرم نماینده هستند. در عوض لوگان با داستان تلخ و فضای ناامیدنماینده اش در پی کشف عناصری است که در داستان های ابرقهرمانی رایج نیستند و به گفته نیویورک تایمز بیش تر به یک وسترن نوآر شباهت دارد. هر دو فیلم فوق العاده هستند اما واقعیت این است که مخاطبانی که از تماشای آن ها لذت می برند با مخاطبان عام تفاوت دارند و محتمل است بسیاری از هواداران پروپاقرص فیلم های ابرقهرمانی معمولی از تماشای آن ها کلافه و کسل شوند.

مجله STAR WARS GALACTIC COLLECTION دسامبر 2018

2,500,000 تومان

مشاهده و خرید

در آینده باید منتظر چه چیزی باشیم؟

باید به این نکته توجه کرد که تغییر لحن در فرانچایزهای بزرگ در طول زمان رخ می دهد و امر رایجی است. مثلا فضای فرانچایز بتمن در طول زمان تیره و تیره تر شد به طوری که CNET فیلم آخر آن را یک اثر ترسناک تمام عیار نامید. این فرانچایز از سرگرم نماینده به تاریک تبدیل شد و تا پیش از اکران بتمن مت ریوز، کمی به اصل سرگرم نمایندگی اش نزدیک شده بود. این تغییرات لحن چیزی است که در صنعت سینما به صورت طبیعی اتفاق می افتد و نمی توان به قطعیت گفت که در چند سال آینده فضای فیلم ها تاریک تر از امروز می شوند؛ زیرا ممکن است عکس این اتفاق صادق باشد.

این که فیلم های سینمایی به مضامین تیره و تلخ می پردازند، اتفاق بدی نیست. در هر صورت با آنالیز این آثار تاریک متوجه می شویم اتفاقا توانستند ارتباط بیش تری با مخاطب برقرار نمایند. در این آثار فیلم سازان می توانند به کیفیت بالاتری از داستان پردازی دست پیدا نمایند و نتیجه هم رنسانس سینمای تلخ و بدبینانه است.

مجله Before the BATMAN: an original movie novel فوریه 2022

38,000 تومان

مشاهده و خرید

منبع: movieweb