افراد موفقی که سندروم داون دارند - وبلاگ هم نفس

به گزارش وبلاگ هم نفس، خبرنگاران: نمی توان کتمان کرد که افراد مبتلا به سندروم داون همیشه مورد پذیرش کامل جامعه نیستند. حتی در ثروتمندترین و پیشرفته ترین نقاط جهان، پیش داوری هایی از این نوع، همچنان ادامه دارد و به نظر نمی رسد به این زودی ها هم از بین برود. اما همیشه کسانی وجود دارند که در برابر این پیش داوری ها می ایستند. در این مطلب با افرادی آشنا می شوید که موانع را کنار زدند و سقف های شیشه ای را برای افراد مبتلا به سندروم داون در جهان شکستند.

آنجلا بچیلر (Ángela Bachiller)، سیاستمدار

آنجلا فعالیت سیاسی خود را در سال 2011 و با کار در ساختمان شهرداری شهر اسپانیایی والادولید کرد. آنجلا به عنوان یکی از اعضای حزب مردم، دو سال به عنوان دستیار اداری کار کرد و در سال 2011 هم در انتخابات حضور یافت. اگرچه او در انتخابات رای نیاورد و جایگاه هجدهم را برای 17 پست موجود کسب کرد، اما بعد از رسوایی فساد یکی از منتخبان، دو سال بعد سِمَت او را بر عهده گرفت.

هرچند برخی افراد سعی می کنند با اشاره به اینکه او در انتخابات پیروز نشده، پیروزیت آنجلا را زیر سوال ببرند، اما باید توجه داشت که اگر افراد مبتلا به سندروم داون اجازه رای دادن در اسپانیا را داشتند، شاید آنجلا هم پیروز می شود.

کولت دیویتو (Collette Divitto)، کارآفرین

حتی بدون قوانینی که صریحا آن ها را از ورود کامل به به جامعه منع کند، افراد مبتلا به سندروم داون دائما با نبرد سختی روبرو هستند. کولت دیویتو وقتی فهمید این موضوع چقدر حقیقت دارد که با اینکه دوره سه ساله آشپزی در دانشگاه کلمسون را تنها در دو سال گذراند، در مصاحبه های شغلی متعددی که داشت با چیزی جز رد کردن مودبانه روبرو نشد.

پس از این شکست، کولت با محبوب ترین دستورالعمل خود کوکی شگفت انگیز، کوکی کولتی را تاسیس کرد. او ابتدا فقط با یک فروشگاه کار می کرد، اما به تدریج پایگاه مشتریان خود را تاسیس کرد و با ظاهر شدن در سی ان ان، بی بی سی و بسیاری رسانه های دگر مشهور شد. او اکنون 13 نفر را استخدام کرده و امیدوار است از پلتفرم خود برای کاهش بیکاری و فقر در میان افراد معلول استفاده کند.

جیمی برور (Jamie Brewer)، بازیگر

شاید مشهورترین فرد این مطلب، جیمی برور باشد، بازیگری که بسیاری از شما او را از نقش هایش در سریال داستان ترسناک آمریکایی می شناسید. جیمی بیش از یک دهه در تئاتر کار کرد و وقتی در تلویزیون ظاهر شد، شهرت بین المللی کسب کرد.

مارت وکسلسن گوکسیر (Marte Wexelsen Goksøyr)، نمایشنامه نویس

مارت در سال 1982 در نروژ به دنیا آمد. مارت یک سخنران عمومی و فعال معلولیت است، اما بیشتر او را به خاطر آثارش در نویسندگی، به ویژه نمایشنامه نویسی می شناسند. مشهورترین اثر او تفسیرش از سیندرلا است که بر اساس زندگی خودش نوشته شده و در یکی از معتبرترین تئاتر ها اسلو اجرا شده است.

کار مارت باعث شد او را اولین زنی باشد که برنده جایزه از آکادمی ادبیات و آزادی بیان نروژ شود و سیندرلای او حتی پایه تحقیقات علمی شد که تفاوت نگرش به بازیگران معلول را بین بزرگتر ها و بچه ها مقایسه می کند.

جودیت اسکات، مجسمه ساز

کودکی جودیت اسکات (1943-2005) همان طوری بود که شما از یک هنرمند مشهور انتظار دارید. والدین جودیت حاضر نبودند شرایط او را بپذیرند. روزی جویس، خواهر دوقلوی جودیت 7 ساله، بیدار شد و فهمید جودیت را به مرکز نگهداری برده اند، جایی که ناشنوایی او باعث شد نتواند در هیچ کلاسی شرکت کند.

مادر جویس به او اجازه نمی داد خواهرش، جودیت را ببیند و جویس بیشتر عمرش را صرف کار با بچه ها معلول کرد، تا اینکه بعد از 35 سال جنگیدن، سرپرست جودیت شد و او را به موسسه دیگری برد. سال ها بود که جودیت هیچ علاقه ای به فعالیت های خلاقانه موجود در آنجا نشان نداده بود، تا روزی که یک معلم مهمان آمد و کلاسی در زمینه هنر منسوجات برگزار کرد. جودیت فورا این هنر را یاد گرفت و آغاز به کار کرد. بیشتر آثار او انعکاس تنهایی و انزاویی بود که در کودکی تجربه کرده بود و دوقلو بودن موضوع اصلی کارهایش بود.

بعد از 10 سال، جودیت اولین نمایشگاهش را برگزار کرد که همراه با کتابی درباره آثارش، توجه و تحسین جامعه هنری بین المللی را جلب کرد. او خیلی زود سوژه چهار مستند به سه زبان شد و تا به امروز نمایشگاه دائمی او در 12 موزه در شش کشور نمایش داده می شود.

مادلین استوارت (Madeline Stuart)، سوپرمدل

مادلین استوارت یک سوپرمدل حرفه ای است که در سال 1996 در استرالیا به دنیا آمد. او بعد از شرکت در فشن شوی بریسبن در سال 2014، تصمیم گرفت مدل شود و آموزش را آغاز کرد. سال بعد، مادرش یک کمپین آنلاین راه انداخت و باعث شد استوارت در عرض یک هفته دو قرارداد ببندد.

فعالیت حرفه ای استوارت اینجا به خاتمه نرسید و او به سرعت پیشرفت کرد و در کت واک هفته مد نیویورک، هفته مد پاریس، هفته مد لندن و بسیاری اجرا ها و نمایش های دیگر در سراسر جهان شرکت کرد.

پابلو پیندا (Pablo Pineda)

پابلو پیندا بازیگر، معلم و اولین اروپایی مبتلا به سندروم داون است که توانسته مدرک دانشگاهی بگیرد، او مدرک دیپلم تدریس و لیسانس روانشناسی آموزشی دارد. پابلو در سال 2009 برنده جایزه صدف نقره ای در جشنواره فیلم بین المللی سن سباستین به خاطر بازی در یو تامبین شد، فیلمی که درباره یک فارغ التحصیل دانشگاهی مبتلا به سندروم داون بود. جایزه صدف نقره ای برخلاف نامش، بالاترین جایزه بازیگری در این جشنواره است که یکی از 14 جشنواره فیلم درجه یک در جهان است.

اگرچه پیندا هنوز بازی می کند، اما قصد دارد به صورت حرفه ای کار آموزشی کند و در حال حاضر به دنبال ایجاد یک استراتژی بین المللی برای افزایش فرصت های شغلی برای افراد معلول است. پیندا مرتبا در در دانشگاه های سراسر جهان سخنرانی می کند و چندین کتاب نوشته است.

سوجیت دسای (Sujeet Desai)، موسیقی دان

سوجیت نوازنده اهل بوفالو، نیویورک است که از دبیرستان با معدل 4.3 و دو سال بعد از آکادمی موسیقی برکشایر هیلز فارغ التحصیل شده است. او می تواند هفت ساز بنوزاد: پیانو، ویولن، درامز، کلارینت، باس کلارینت، ترومپت و ساکسفون. دو مستند درباره دستاورد های او ساخته شده و توجه رسانه های بزرگی را جلب کرده و در نمایش های تلویزیونی مختلف و همچنین ژورنال وال استریت و نیویورک تایمز ظاهر شده است. بزرگترین دستاورد او تاکنون اجرا در سالن کارنگی در سال 2015 بوده است. او اکنون در نیویورک با همسرش کارولین زندگی می کند و برای دومین اجرای خود در سالن کارنگی تمرین می کند.

کارن گافنی (Karen Gaffney)، ورزشکار

جیم گافنی در سال 1977 دختر 9 ماهه اش کارن را نگه داشت و در صورتش فوت کرد. وقتی لب هایش بسته شد، او را کمی زیر آب برد به این امید که به تدریج قدرت نفس کشیدن و صدایش بهتر شود. از همین جا بود که راه کارن معین شد. او اکنون یک شناگر حرفه ای بسیار پیروز است.

کارن علاوه بر کسب دو مدال طلا در المپیک های خاص، اولین فرد مبتلا به سندروم داون بود که در کانال انگلیس شنا کرد. او از آن زمان در بندر بوستون، خلیج سانفرانسیسکو، دریاچه شامپلن و فرار از سه گانه آلکاتراز شرکت کرده است.

ایزابلا اسپرینگمول تجادا (Isabella Springmuhl Tejada)، طراح

ایزابلا از کودکی راه مادربزرگش را دنبال کرد که یک طراح بود. او در کودکی برای لباس هایش لباس می دوخت، اما این بازی کم کم به حرفه او تبدیل شد و در دوره مد شرکت کرد و آغاز به کار روی لباس با الهام از فرهنگ گواتمالایی کرد، همچنین طرح هایی برای افراد مبتلا به سندروم داون ایجاد کرد.

او اولین نمایشگاه بزرگ خود را در سال 2015 برگزار کرد و کل مجموعه اش را فروخت. پیروزیت نمایش او توجه بین المللی را جلب کرد و دومین نمایشگاه در پاناما برگزار شد. طرح های او در سال 2016 در هفته مد لندن نمایش داده شدند و بعد از آن نمایشگاه دیگری در روم برگزار شد. همه این ها باعث شد نام او در میان 100 زن الهام بخش و تاثیرگذار بی بی سی منتشر شود.

منبع: listverse